Yine Güneydoğu

"35 yılı aşkındır Güneydoğu Meselesi var ve hep aynı yöntemle çözüm aranıyor ama sonuç? " cümlesi, bağlamı ihmal ederek aynı sebeplerle aynı sonuçlara varılacağını ifade ediyor. Bu iki nedenle yanlış: Birinci neden, sonucu bilen kibirli bir edası var. Bu tavır, süreci yönetenlerin emeğini küçümsüyor, ne kadar emek verseler, boş işlerle ve zulümle uğraştıklarını ima ve iddia ediyor. İkinci neden, bu defa izlenen yöntemin daha öncekilerden farklı olduğu, devlet personeli kaynaklı muhtemel sivil kayıplarının önüne geçebilmek için "bir cerrah titizliğinde" çalışan personelin tarama yaparak ev ev arama yaptıklarını ve sonuç aldıklarını görmemizi ihmal etmesidir. Bunun sonucu, daha önce tecrübe edilmediğinden test edilmedikçe öngörülemez. Bağlam değişimleri, göz ardı edilirse tarih de tekerrür etmez, bir şey yapmanıza gerek kalmaz. Ancak koşulların (zamani, mekan, imkan) değiştiğini gözlemleyenler, verdikleri enerjinin kaldıraç etkisi uyandırdığını görebilirler.

İkinci vurgulayacağım husus, bizim bize ait olanı korumak sorumluluğumuzdur. Evine giren hırsız, yalnız hiç kullanmadığın, işine yaramayan şeyleri çalsa hırsızlık yapmamış mı olur? Burada bölgenin tarihine dair bir parantez de açmayacağım. Bölge insanının yaşadıkları, özel şeyler değildir. Memleketin tümünde yaşanmıştır. Yaraya odaklandıkça hayatı ve çözümü ıskaladığımız da ortadadır. Üretilecek çözümlerin bölge insanını ayrılmamaya ikna etme amacı taşımasının yararsız, olmayan fikri ürettiğini, uyuyan fitneyi uyandırma amaçlı olacağını düşünüyorum. Kaldı ki, bunlar orta ve uzun vadeli projelerdir. Evdeki yangını söndürmeye çalışan kamu görevlilerine yardımcı olmalı ve enerjiyi bu aşama ile sınırlı tutmalıyız. Yangını söndüremezsen, zihinsel dönüşüm dediğin -ki buna da katılmam mümkün değil- işlem için harcayabileceğin (kamu desteği) enerjiyi de sınırın o yanında kalmayacaksan otomatik olarak boşa harcamış olacaksın. Öncelik yangındadır!