Bu etnik kimlik meselesini toprağı bol olsun, Stalin de hiç sevmezdi. İtikatınca; "aman canım ne fark eder, insan değil miyiz hepimiz sonuçta" diyerek bedel ödemeden sahibi olduğu; Allah'ın ayeti/yaratımı olan kimliğini, ayran gönüllü bir tavır ile hemen oracıkta yoklukla takas edip çıplak kalan insanlardan oluşturulacak bir kitle ile ancak sosyalizm gibi 'kutsal davalar' hayat bulabilecekti.
Stalin, 30 yıllık iktidarı boyunca "düşmanla işbirliği yaptığı" suçlaması getirerek ...Volga Almanlarını, Kalmukları, Kırım Tatarlarını, Kırım'da yaşayan Ermeni ve Yunanlıları, Kafkas Halkları, Karaçay, Balkar, Çeçen, İnguş, Gürcistan'daki Ahıska Türklerini, Sibirya ve Ortaasyaya sürerek hem bu toplulukları kırıma uğrattı hem de büyük kısmının kimliklerini kaybetmelerine neden oldu.
Sosyalizmin, kitleleri fakirlikte, kimliksizlikte eşitlemesi ne kadar da romantik görünüyor, öyle değil mi?
Aytmatov'un Mankurt öyküsü boşuna Kırgızistan zemininde neşvü nema bulmadı. Bu geçirdiği operasyonlardan sonra kimliksiz kalan genç bir adamın annesini öldürme öyküsüdür. Kim olduğunu kendisiyle başlatmanın, en değerli varlığı, annesini bile riske ettiğinden haberi olmadığını gösteren güzel bir öyküdür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder