Tanıdıkların İstihdamı Üzerine

İnsanın çocukları için pek çok şey yapması fıtri (yaradılış uygun) bir davranış. Şimdi düşünelim adamımız A Bankasının genel müdürü veya B Bakanı ya da Z televizyonunda haber müdürü olsun. Bunun ilk çocuğu artık büyümüş ve başarılarla ya da zorlanarak iyi-kötü bir üniversiteyi bitirmiş hatta yurt dışında master yapmış olsun. Her çocuğun idrak yaşı bir değil. Kimi erken kimi geç uyanıyor, hayata bağlanıyor. Şimdi babamız, biricik oğluna öyle uygun bir iş ayarlayacak ki çocuk, ayakları üstüne dikilsin, para ve itibar kazansın, hayatını (babasının tesis ettiği) standartlardan taviz vermeden sürdürebilsin. Emanetin ehline verildiği bir toplumda nasıl olacak bu? İki yüz yıldır askerin oğlu asker, doktorun oğlu doktor, hukukçunun oğlu hukukçu, büyük elçinin oğlu dış işlerci oluyor da sıra bizim müdüre gelince mi İşkur devreye giriyor? Demek ki biz ne dersek diyelim büyük bir ihtimalle o çocuk paraşütle bir yere gelecek. İnsanlara tuhaf geliyor ama Türkiye'yi ikiyüz yıldır yönetenler aynen bu referans yoluyla, - su sıktıkça üreyen Grimlenliler gibi kendilerini çoğaltma yolu ile- istihdam oluyorlar. (Bkz. Boğazdaki aşiret, Galata Türkleri isimli kitaplar) Arada performansı ile ortaya çıkanlar oluyor da sistem nefes alıyor, kendini yeniliyor. Ancak bu söylemlerden o çocukları embesil gördüğümüz zannedilmesin. İyi eğitim almışlar, yabancı dil biliyorlar vs. Zamanla başına geçtikleri işler hakkında bilgi, görgü hatta vizyon sahibi oluyorlar.
AkParti, bürokratik kadrolardaki genişlemesini tamamladı. Pozisyon zehirlenmesi yaşayan, ünvan ve araba düşkünü, dil bilen, performansı düşük, zıpır çocukların denetimi, pratik olarak yapılamıyor. Tespit etsen ne olur? Babası ricayla ya da tehditle bir şans, anlayış daha istiyor. Kendi sınıfsal grubundan evlendiği kızın babası da diğer taraftan tazyik ediyor. Dayanabilirsen dayan...
Günümüzde olan bitene, bir de bu açıdan bakalım.