George Ivanovich Gurjieff - Olağanüstü İnsanlarla Karşılaşmalar Film Diyalogu -4

Derviş, Rus Prensinin yanına gelir, teklifsiz konuşmaya girer.

-          (Derviş) Burada insan daha iyi düşünebilir... Rus musunuz? Rusya'dan biriyle konuşmaktan memnun oldum. Rusya'da bulunmuştum. Fakat asıl mesele bu değil. (duraksar, Prens’e hitap ederek) Hey, Gogo!

-          (Prens) Bu ismi nereden biliyorsunuz? Sadece annem ve dadım bu isimle çağırırlardı beni. Ve bu 40 yıl önceydi.

-          (Derviş) Bu yıllar boyunca sürekli çalıştın ve acı çektin. Ama nasıl çalışılacağını asla bilmedin, Zihninin isteklerini nasıl kalbinin istekleri yapacağını.

-          (Prens) Kimsiniz siz? Beni nasıl bu kadar iyi tanıyorsunuz?

-          (Derviş) Kim olduğum gerçekten önemli mi? Ya da ne olduğum? Merakınızın nedeni   hayatınızın bir hiçlik haline gelmiş olması değil mi? Bu his öyle güçlü ki, şu an tüm bilmek istediğiniz kim olduğum ve sizi nasıl tanıdığım.

-          (Prens) Evet, efendim. Haklısınız...Bir çok mucize gördüm ve bunları açıklamaya çalıştım, fakat sonunda geldiğim nokta gerçek anlayışın olmadığıydı. Evet, ben (bom)boşum.  Artık çok geç. Size sorduklarım, bilmek istediğim şeyler değil. Sizden içtenlikle özür dilerim.

-          (Derviş) Belki henüz çok geç değildir. Eğer kendinin boş olduğunu tüm benliğinle hissedersen sana öğüdüm, bunu bir kez daha hissetmeyi denemen. Bir durumu kabul edersen, sana yardım edeceğim. Bu durum: Şimdiye kadar, yaşamış olduğun hayattan bilinçli olarak ayrılman ve ölmen ve göstereceğim yere gitmendir.