Bir mayıs cuma günü, cuma namazını küçük oğlum Rıfat'la birlikte Pendik Güllübağlar Gül Camiinde kıldım. Kullandığım aracı, Belediyenin yeniden tasarlayıp hizmete açtığı, camiinin karşısındaki parkın yanına koymuştum. Namazı müteakip aracın yanına gittiğimde türünün güzel bir örneği olan bir sibirya kurdunu parkın içinde hareket halinde gördüm. Rıfat'ın da "sevelim mi?" talebi üzerine aracın bagajında bulunan içme suyunu, o sıra yerde fark ettiğimiz buruşturulup atılmış bir p
...lastik bardağına doldurup kurda ikram ettik. Tüm bireysel sokak hayvanları gibi bu kurt da kendisine yönelen ilgiye, benzeri ile karşılık verdi, suyunu içti ve kendini sevmemize izin verdi. Bir başka canlıyı dokunarak sevme, herkesin muhakkak tatması gereken bir duygu, bilenler biliyor zaten. Su bitince yine araçta bulduğumuz birkaç galeteyi de belki yer ümidiyle kurda vermek istedik ama O, koklamakla yetindi. İşte o zaman arkamdan bir ses, "o et yer, galete yemez abi" dedi, "sen ver onu, ben öbürüne vereyim." Galeteleri verdim, parktan çıktı, sokakta iki tane daha köpek vardı, "yaman!" diye seslenince, kırçıllı ve zayıf olanı buna doğru koşuverdi. Galeteyi, Yaman'a verdi. "Bunu belediyenin barınağından yeni aldım" dedi. "üç gece rüyama girdi, gittim aldım..." ; "Bunlara sen mi bakıyorsun" dedim. Az ilerideki lastikçi dükkanını gösterdi, "...burada ben bakıyorum" dedi... Uzaklaşmıştı. O küçük lastikçi atölyesi, bir merhamet abidesi olarak gözümde büyüdü. Allah, bu tarz insanlardan razı olsun.
Yukarıdaki metni facebookta yayımladıktan sonra değerli arkadaşım Metin Tavukçu, ilgili şahısla bağlantı kurup bu örnek davranışı, haber yapmak istediğini belirtince 6 Mayıs Çarşamba günü yeniden Gül Camiine gittim. Ustayı buldum: Yıldıray Usta. Yaman da oradaydı. Bir kaç resim çektirdik, bolca da Yaman'ı sevdim. Bir kez daha canlı sevmenin iyileştirici gücünü tecrübe ettim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder