Sonra "takımlarımız gol üretmiyor, galibiyeti yeterince teşvik edemiyoruz" vb. gerekçelerle galibiyete üç puan veren bürokratik düzenleme geldi; kısa zamanda futbol yönetiminin stratejik bakış açısı değişti. Hatırladığım kadarıyla Kocaeli takımı, bu yeni düzenin öncüsü olmuştu. Asla savunmaya ağırlık vermiyor, sürekli gol atmaya çalışıyorlardı. Çok gol yediler tabi. Çok gol de attılar ama şampiyon olamadılar. Şimdilerde savunmayı öne çıkarmak, bir strateji olarak savunma ağırlıklı kapalı oynamak, ayıp bir tarz, hatta futbol dışı bir anlayış olarak görülüp neredeyse kullanılmaz oldu.
Bir de rakibi yüceltme konusu var. "Biz sizin gibi ova takımına yenilmedik, biz bir dünya devine, Bayern Münih'e yenildik."
Bir taraftarın ağzından dökülebilecek bu gibi söylemleri önemsemiyoruz. Onlar, duygusal işler yapıyorlar, devam etsinler tabii.
Ancak takımı yönetenlerin bu gibi beyanlarını çok önemsemeli...Böyle insanların acilen yönetimden uzaklaştırılmalarının gerekir. Zira gerçek hayatta, doğada, korku diye bir duygu yoktur. Korku, öğrenilen, insandan insana aktarılan, yerine göre çok değerli bir duygudur. Hayatta kalmamızı sağlar. Bir futbol karşılaşmasında eşit şartlar altında karşı takımdan korkmak, yenmek motivasyonunu kıran, tümüyle algısal, öğrenilmiş hatta empoze edilmiş (aşılanmış) çok yanlış ve tehlikeli bir tutumdur. Ülkece spor müsabakalarındaki yenilgilermizin çok anlaşılabilir mağlubiyetler olduğunu makul bulup kabul edebileceğimiz günler geride kalmış olmalı.
Kendini iyi hissetmiyorsan, üstünde kırgınlık varsa savunma yap. Dünya devi deyip şişirdiğin takım, senden sonra kendi liginde küme tehlikesi geçiren, uyduruk bir takımdan fark yiyebilir. Kime ne anlatıyorsun? Gerekçe dinlemek değil sonuç görmek istiyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder