Anayasa Mahkemesinin Can Dündar ve Erdem Gül ile ilgili kararının 17 Şubat günü gelmesinin beklendiği haberi, 16'sında basına servis edilmişti. Haberi televizyondan öğrendikten sonra 16'sı akşamı konuya ilişkin yorum yazıp neden tahliye beklediğimi açıklamış; dikkatleri, kör göze parmak karar alan mahkeme heyetine yöneltmiştim. (Muhakeme olmak, ciddi bir iştir. Mahkeme kararları üzerinden duygusal hazlar yaşamak isteyenlerin başkaca hobiler edinmeleri tavsiye olunur.) Ancak Şubat'ın 17'si, saat 18:31'de Ankara Saldırısı oldu ve 25 Şubat tarihine kadar AYM'sinden tahliye kararı çıkmadı. Ankara Saldırısı ve ardından yaşanan gelişmeler ile AYM kararının açıklanması arasında bir erteleme ilişkisinin varlığı konusunda herhangi bir imada bulunmuyorum ancak durum budur.
Tahmin ettiğimiz gibi tahliye kararı, sempatizan medyada bağlamından çıkarılarak beraat gibi sunulurken Hükümet yanlısı medyada da beklenmeyen-yeni bir ihanet yapılmış gibi lanse edildi. Bu algı operasyonlarında, AYM'ne yapılan başvuruda "tutuksuz yargılama" talebinin yanında "basın hürriyeti kullanımı" ifadesinin de yer alması sonucu kararda da bu ifadeye atıfta bulunulmasının kafası karıştırıcı bir etkisi olduğu görülüyor.
Çıkan tahliye kararı, yerel mahkemenin yargılama yetkisini elinden almış değildir. Karar, yargılama sürerken sanıkların tutuklu kalmalarına gerek olmadığı ve gazetecilik yapabileceklerini teminat altına almaktadır. (Sanıklar hakkında kaçma şüphesine karşın yurt dışına çıkış yasağı konulduğunu da hatırlatmakta yarar var.)
Yerel mahkeme, sanıkların tutuklu yargılanmalarına karar vererek toplumda adalet duygusunu incitmiş, maduriyete yol açarak koftiden kahraman yaratmış, tutuklu gazeteci kadrosunu beslemiş, Siyasileri, Türk Devlet ve Hukukunu güç durumda bırakmıştır.
Mahkeme heyetinin, ileride başkaca bir kusura yol açmaması için HSYK tarafından soruşturulması, etüd edilmesi, kamu yararına olacaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder