"Hem ekonomimiz şahlanıyor, dünya bizi kıskanıyor, dünyanın bir numaralı havaalanını yapıyoruz; hem de beka savaşı veriyor olabilir miyiz?" diyor, Akif Beki. Ne kadar zeka yüklü, akıllıca bir karşı soru değil mi? Yüzon yıl önce, örneğin 1905'te Abdülhamit iktidarını eleştiren klasik bir Jöntürk sorusu bu. 1908 sonrası malum. Ardından gelecek nedamet (pişmanlık), neyi geri getirir ki? (O günkü merakı tatmin etmek için sosyoloji ve felsefe yapmak gerekebilirdi. Bugünkü merak sahibine, o günleri referans vermek yeterli olmalı. Cehaleti yeterince finanse ettiğimiz ve cahilin sırtına dostça dokunup gülümseyerek bilgi aktardığımız devir; ilmin, ucuz ve bayağı bir meta olarak görülmesi üzerine kapandı, geride kaldı. Ümmi olan eski ve sezgisel yöntemlerle devam edebilir tabi. Asansörü kullanmak isteyenler ise okuma ve sentez yapmaya lütfen.)
Beka, Akif Beki'ye göre ölmek üzere olmak demekmiş. Öyle devam ediyor. Ölmek üzere olan devlet, bu yatırımları nasıl yaparmış? İlk düğmeyi yanlış ilikleyip kavrama yanlış anlam yüklersen gömleği ve fikrini, hatalı yapılandırmış olursun. Beka, bizim tarihi tecrübemizde parçalanma riskini ifade eder. Parçalanma, bir süreçtir. Hangi aşamasında ölüm gelir, bunu öngöremeyiz. Dolayısı ile bütün aşamalar, yaşamsal önemdedir. Ama kişisel olarak incinmişsen; kimliğinin, kişiliğinin, değerinin itibarsızlaştırıldığı kanaatindeysen, bunları sana yaptığını düşündüğün insanların tam karşısında pozisyon alman anlaşılabilir bir şeydir. Keşke şifanı, psikiyatristin vereceği iki ilaç üzerinden arasaydın da toplumun algısını sabote edecek fiillerin içinde yer almasaydın. Günün sonunda Allah'ın huzurunda amel hesabı verecek bir cinsin, bir bilincin ahfadıyız, çünkü...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder