Terör örgütüne sempati besleyenlerin sosyal medyada yaptıkları yorumları okuyunca şu iki hususu ihmal etmelerinden dolayı kendilerini tarihin dışında konumlandırdıklarını (çöp oldukları, biçiminde de okunabilir) ve asla başarıya ulaşamayacaklarını görüyorum:
Birincisi, devletin AkPartili yıllarında yaşadığı dönüşümü, vatandaşını hiçbir kimlik dayatmasına gitmeden olduğu gibi kabul ettiği gerçeğini görmezden geliyorlar. Bu anlamda Kürt sorunu, sosyolojik bir sorun olmaktan çıkmış; üretilmiş, kurgulanmış ve köpürtülmüş bir söylenceye dönüşmüştür.
İkincisi, keskin nişancı suikastleri, araç yakma, hendek kazma, mayın döşeme gibi teröristik faaliyetlerden bir kahramanlık öyküsü çıkmaz. Bunların herbiri, bir başkasına 'ben bunları yaptım'diye anlatıldığında insanın yüzünü kızartacak, insan içine çıkmasını imkansız kılacak, utanç verici eylemler.
Hikayesinden gurur duyulmayan bir faaliyet, cebir dayattığı gücü bittiğinde; ortadan kalkacaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder