Şehit Cenazeleri Nedeniyle Terörle Mücadeleden Vazgeçmek

"Her defasında gariban çocuklarının öldüğü bir ülkede..." hangi konu umurunda olur ki insanın? Bu depresiv söylem, kişisel düzeyde (şehitle bağlantılı ) karşılığını bulabilir ancak ülke bağlamında bir karşılığı yoktur. (Terörün nedeni, niçini ve öncesine ilişkin analizleri bir yana bırakalım,) ülkede halen devam etmekte olan terör faaliyetlerine çocuklarımızı şehit veriyoruz diye teröristle mücadeleye bir son mu vermek, öneriliyor? Şehidin sınıfsal kökenine vurgu yapılması ve ölenlerin gariban olduğu yolundaki ayrıştırıcı söylem, ortak acıyı paylaşanlar arasına duvar çekmek istiyor. Şehit annesi ile empatiyi uzaktan, çok uzaktan kurmanın pratikte bizi atalete, hayatın anlamsızlığını düşünmeye sevk etmesi dışında nasıl bir yararı var, öğrenmek isterim. Herkes işini yapıyor, kimin bu dünyadan ne zaman ayrılacağına Allah karar veriyor. Her gün bir yerlerde bir şeyler olurken bizim adımıza bedel ödeyen bu genç insanları, kendisine "acındığı" için rahatsız edecek, konsantrasyonlarını bozacak tutum ve davranışlardan kaçınmak gerektiği kanaatindeyim. Kalanlar, gidene borçlanıyor ve gidenin ödediği bedel, amacın meşruluğunu arttırıyor. Dedeler, nineler, Kurtuluş Savaşını vermeselerdi, Türkiye Cumhuriyetini kuramazdık. Allah, şehitlere rahmet etsin, yakınlarına sabır versin. Amin.